ΔΙΕΘΝΗ

Στο καλύτερο και πιο αυθεντικό τους υλικό μέχρι σήμερα, οι Νορβηγοί δομούν πάνω σε παραδοσιακά όργανα και σε μια διατρέχουσα μελαγχολία, φτιάχνοντας έναν δίσκο απόλυτα ταιριαστό με το αναμμένο τζάκι της εποχής...

Δίσκος-παραφωνία στις σύγχρονες χιπ χοπ τάσεις, που δεν είναι εύκολο να αρέσει, όμως εντυπωσιάζει με τον άφιλτρο νατουραλισμό του, τις ξέπνοες ερμηνείες, τα «μισοκοιμισμένα» beats και τα τραγούδια-στιγμιότυπα...

Δουλειά όχι μόνο επίκαιρη, μα και ζωντανή, η οποία βρίσκει το ιστορικό βρετανικό σχήμα να ξεμπερδεύει με το Soft Machine Legacy, δίνοντας μια καλή απάντηση στο τι είναι σήμερα, 52 χρόνια μετά την ίδρυσή του...

Παίζει έξυπνα με τη μάτσο μυθολογία των «ισχυρών», παραθέτοντας τραγούδια για αυτοκαταστροφικούς χαρακτήρες που ζουν σε μεγαλουπόλεις, σαν αυτούς που βλέπουμε στους πιλότους των σύγχρονων τηλεοπτικών σειρών...

Ο Max Cavalera βρίσκεται ξανά σε (απρόσμενη) στιγμή έμπνευσης, γιορτάζοντας έτσι με τον πρέποντα τρόπο τα 20 χρόνια του γκρουπ στη δισκογραφία...

Με τον David Wyndorf σε τρελά κέφια, βγάζουν έναν γερό δίσκο με μπόλικα sing-along ρεφρέν, που λειτουργεί παράλληλα ως φόρος τιμής στους MC5, τους Stooges και άλλους μεγάλους του Ντιτρόιτ από τα πρώιμα 1970s...